به گزارش خبرگزاری حوزه از بیرجند، شب از نیم گذشته، حکیمه خاتون این پا و آن پا می کند. نماز شب تنها آرامشی است که می تواند دل بی قرارش را قرار دهد.

نگاهش مدام متوجه اتاق نرجس خاتون است. هیچ تلاطمی ندارد، همچون فرشته ای آرام به خواب رفته است. حکیمه به دنبال طلوع، نگاهش را به آسمان می دوزد و در دل می پرسد پس چه زمانی خواهد بود؟

نرجس خاتون نیز بیدار شده و عزم نماز شب می کند. او متوجه نگاه های پر اضطراب حکیمه خاتون است . انگار نرجس باید چیزی به او بدهد که نه متعلق به او و خاندانش بلکه متعلق به یک عالم است. کم کم آثار سپیده در روز جمعه نیمه شعبان سال 255 هجری قمری پیدا می شود. امام حسن عسکری(ع)، عمه اش را به اتاق نرجس خاتون فرا می خواند. نرجس مشتاق و نگران بین دو حس، آسمانی ترین لحظه زندگی اش را می بیند. انوار الهی رقصان دورش را گرفته اند و او منجی عالم را در بهترین روز خدا به دنیا می آورد.

داستان تولد حضرت مهدی(عج) چندین روایت ندارد، که نگران باورش باشیم. این روز با مستندات قطعی روایت شده و آثار و نشانه های آن نیز در منابع گوناگون ذکر شده است. متولد شده ای که خدا برنامه سنگینی بر دوشش گذاشته به وزن دنیا، او قرار است منجی باشد، منجی عالمی که تمام آن را ظلم و جور فراگرفته و او باید عدل و داد را در آن برپا کند.

اما مهمترین نکته ی این موضوع تولد امام در شرایط خفقانی است. شرایطی که هر آن بیم این می رفت که مبادا جان ایشان به خطر افتد. چنان که روایت شده: دوران امامت آن حضرت همزمان بود با خلافت سه نفر از خلفاى عباسى، كه به ترتیب عبارت اند از: المعتز بالله، المهتدى بالله و المعتمد بالله.( مهدى پیشوایى، سیره ى پیشوایان، ص 616)

حاكمان عباسى از هر راه ممكن، آن حضرت را زیرنظر داشتند و كنترل مى كردند. آنان شنیده بودند كه امام مهدى(عج) فرزند امام عسكرى(علیه السلام)است; از این رو، مى كوشیدند تا به آن حضرت دسترسى پیدا كنند و او را به قتل برسانند; به همین جهت، امام حسن عسكرى(علیه السلام) ولادت حضرت مهدى(عج) را مخفى كرده بود و غیر از نزدیكان آن حضرت، دیگران افتخار زیارت آن امام را پیدا نكردند.(اربلى، كشف الغمّه، ج 2، ص 412; شیخ مفید، الارشاد، ج 11، ص 336 و ابن شهر آشوب، مناقب آل ابى طالب، ج 4، ص 422)

فشار و اختناق سیاسى چنان بالا مى گیرد كه امام(علیه السلام) به ناچار باید هفته اى دوبار در روزهاى دوشنبه و پنج شنبه در دارالخلافه حضور پیدا مى كرد;[ شیخ طوسى، كتاب الغیبه، ص 215]

معتزّ عباسى به اندازه اى از نفوذ امام حسن عسكرى(علیه السلام) نگران بود كه به تحت نظر داشتن آن امام نیز بسنده نكرد و حضرت را با ابوهاشم جعفرى و گروهى از طالبیون زندانى كرد.(طبرسى، اعلام الورى، ج 2، ص 140)

تمام این فشارها ادامه داشته و شرایط را به نحوی جلو برده است که تولد امام عصر(عج) نیز بسیار در خفا اتفاق افتد. اما بعد از تولد خبر نشر پیدا می کند و مهم اینکه امام عسکری(ع) خود اقدام به نشر این موضوع در بین یاران و حتی ارسال نامه هایی به شام و مدینه می کنند. اما غیبت این منجی عالم امری است که خداوند در سرنوشت ایشان قرار داده است تا زمان آن که فقط ذات احدیت از آن آگاه است اتفاق افتد.

و حالا با گذشت 1184 سال انگار دل منجی نیز از این غیبت گرفته است و از یارانش می خواهد تا برای ظهورش دعا کنند. اما به راستی منجی چه زمانی ظهور خواهد کرد؟ نقطه پایان آن کجاست؟

این سؤالاتی است که  حجت الاسلام محمد رضا خوشخو مدیر بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) در خراسان جنوبی به آن پاسخ می دهد:

برخی می گویند تا زمین از ظالمان و جور آنها پر نشود ظهور رخ نمی دهد! لطفا در این باره توضیح دهید؟

روایتی داریم با این مضمون که «یملأ الأرض قسطاً وعدلاً کما ملئت ظلماً و جوراً»که معنی شده حضرت مهدی زمین را پر از عدل و داد می کند همان طور که پر از ظلم و جور شده است. اما متاسفانه این برداشت اشتباهی است که از روایات معصومین(ع) صورت گرفته. عده ای با نگاه ابتدایی می گویند عدالت مهدوی محقق نمی شود مگر اینکه زمین پر از ظلم و جور باشد پس باید چنین اتفاقی بیفتد و نتیجه می گیرند که نباید جلوی ظلم را گرفت و حتی خودمان هم باید ظلم و گناه کنیم؛ این برداشت ناصحیح است چراکه پر شدن زمین از ظلم به معنای پر شدن آن از ظالمان نیست.

این پر شدن ظلم یعنی مردم همه مشتاق عدالت اند اما عده ای مستکبر در حال ظلم و ستم اند و برای همین اعتراض مردم برانگیخته می شود. این در حالی است که یک منتظر واقعی باید طالب عدل و برقراری عدالت باشد، یک منتظر واقعی باید امام خود را بشناسد و برای آنچه امامش می گوید تلاش کند. قرار نیست دنیا یک سر فساد شود. بلکه قرار است جلوی این ظلم ها گرفته شود.

قرار است امامان را بشناسیم و بدانیم که این امام از ما امر به معروف و نهی از منکر می خواهد و البته موارد اخلاقی دیگری مانند صله رحم، محبت به والدین می خواهد و از همه محبت و مهربانی می خواهد بنابراین در هیج جامعه ای نباید این تفکر را پذیرفت که زمینه ظهور ظلم فراوان است، بلکه کاملا برعکس این موضوع آمادگی برای ظهور یعنی همه برقراری عدل و داد را بخواهند، همه اقشار جامعه خواهان برقراری محبت و عدالت شوند.

امام زمان(عج) نیز از دیدن این همه ظلمی که به مسلمین می شود به خصوص در سوریه، یمن و... دل خون می شود، ایشان خواهان مهربانی هستند. خواهان برقراری آرامش برای همه هستند.

در روایت داریم که امام می گوید: دعا بسیار کنید تا فرج اتفاق بیافتد، یا بهترین اعمال امت من انتظار کشیدن برای فرج است. در هیچ روایتی نداریم که جایی گفته شده باشد ظلم و فساد کنید تا فرج نزدیک شود. شیعیان مان با مطالعه و اندیشه به حقیقت این موضوع پی می برند که برداشتهای نادرست از برخی روایات باعث تفکرات نادرست درباره موضوع ظهور شده است.

بنابر روایات علت غیبت امام عصر (عج) ظلم و ستم مردم بوده است چراکه زمین هرگز خالی از حجت نیست، لکن خداوند مردم را به خاطر ظلم و اسراف در حق خودشان از دیدن حجت خویش نابینا می کند.

پس چنین تعبیری از این روایت ناصحیح است و از حکمت الهی دور است که گناه و ظلم مردم هم علت غیبت باشد و هم علت ظهور و اصلا با علم و حکمت الهی در تضاد و خلاف است.

علاوه بر این تصور چنین برداشتی خلاف روایات معصومی (ع) است چراکه در اشاره به علل غیبت موضوعاتی همچون تنهایی، بی یاوری و ظلم و گناه امت برشمرده می شود.

بنابر روایات، امام عصر(عج) زمانی ظهور می کنند که شیعه در وفای به عهد اجماع قلبی داشته باشند نه اینکه فساد و ظلم و ستم کند.

گاهی شنیده می شود که می گویند فرج نزدیک است یا زمان تعیین می کنند آیا چنین گفته هایی جای طرح دارد؟

متأسفانه این نیز یکی از همان مواردی است که بسیار باید با تأمل درباره آن سخن گفت. چراکه به‌طورکلی در بحث ظهور باید به‌طور حتم از دو موضوع اجتناب کرد. اول مصداق سازی و دوم تعیین وقت ظهور چون این دو مورد خود مانع بزرگ و البته ناصواب برای افکار عمومی است. به‌عنوان‌مثال شنیده می‌شود در فلان نقطه از فلان کشور دجال مشاهده شده است یا در فلان شهر نشانه‌هایی از سید خراسانی پیداست این‌ها همه مصداق سازی‌هایی است که بسیار در بحث ظهور و انتظار چالش ایجاد می‌کند و باید به‌طور جد از آن‌ها دوری کرد.

نکته دوم این‌که باید در مورد آن‌هایی که برای ظهور وقت تعیین می‌کند به‌شدت تکذیب کنیم. وقت تعیین کردن کاملاً اشتباه است. اما در زمانی که فردی می‌پرسد. می‌توان پاسخ داد ان شاءالله نزدیک است. ببینید این موضوع برای ما طولانی است درحالی‌که برای خدا بسیار سهل و زود است.

حال در نیمه شعبان 1439 باید امید داشته باشیم و تکرار کنیم که شاید این جمعه بیاید شاید.

انتهای پیام/